Saturday, October 12, 2019

Suatu hari saya menangis teresak esak

Kenangan ini bermain main di minda, teragak agak nak kongsi atau tidak. Bagi saya ia adalah satu insiden yang sangat terkesan. Jadi saya cerita hanya sebagai kenangan.

Rasanya dalam bulan July 2018, saya sedang sarat mengandungkan Wardah. Umayr pula kebetulan cuti sekolah. Izzat, kebetulan tiada staff. Saya pula ada seorang staff permanent, dan part timer kebetulan masa tu Ezzah (adik ipar)

Jadi saya bawa la umayr ikut saya ke kedai seperti biasa. Mungkin sebab pregnant, jadi saya sangat letih, masa tu travel jauh lagi. Letih sangat

Balik kerja lebih kurang 10.40pm sampai kajang. Dah mandi, masa solat tu, doa sungguh sungguh kat Allah. "Ya ALLAH, aku penat sangat"

Tiba tiba telefon berdering, belum buka telekung, tengok yang call Umi. Angkat la takut ada urusan penting..

Umi tanya, kat mana, jawab la kat rumah. Tiba tiba umi kata, esok hantarla umayr rumah umi, shifaa boleh rehat sikit.

Masa tu, Ya Allah, banjir terus. Laju sangat air mata jatuh, tapi cover suara, cakap takpe ke, tapi sebab nak cover nangis, terus cakap okay thank you. Lepas letak telefon, sambung nangis yang teresak esak.

Serius, dah lama x nangis teresak esak.
Izzat masuk bilik terus cuak tgk saya nangis macam tu.

Rupanya adik saya Numan dan ezzah balik kerja, cakap kat umi, kesian pulak tengok shifaa nampak penat sangat, nak handle kedai, jaga umayr yang tengah aktif, mengandung lagi.

Ya ALLAH, bila ingat balik memang sebak . Sebab Allah jawab terus doa. Onthespot.

Terima kasih Allah,
Terima kasih. Numan dan ezzah
Terima kasih umi

Untuk kenangan ini

No comments: